تولید اولین تراشه بومی DPU در چین
تراشه بومی DPU در چین تولید گردید.اولین تراشه DPU ساخت داخل چین توسط شرکت فناوری YUSUR در پکن و با استفاده از فرآیند 28 نانومتری تولید شد.
مدار مجتمع یا تراشه چیست؟
تراشه، مدار مجتمع یا آی‌سی (Integrated circuit یا Chip) به مجموعه‌ای فشرده از مدارات الکترونیکی میگویند که با استفاده از مواد نیمه‌رسانا (عموماً سیلیسیم همراه با میزان کنترل شده‌ای ناخالصی) و در ابعاد بسیار کوچک ساخته می‌شود. اگر یک تراشه از چندین هزار ترانزیستور ساخته شود به آن مدارات مجتمع خیلی فشرده (Very-large-scale integration ) می گویند.
مدارات الکتریکی به طور کلی شامل قطعات الکترونیکی نظیر مقاومتها، خازنها، سلف و ترانزیستورها می باشد. با توجه به اینکه فرآیند ساخت ترانزیستور در تکنولوژی های مدارات مجتمع راحت تر از المان های پسیو دیگر است. طراحان ترجیح می دهند این المان های پسیو را توسط ترانزیستورها پیاده سازی کنند. تا حد ممکن تمامی المان های مدارات الکترونیکی را به ترانزیستور تبدیل نمایند.دانشمندان سپس با تکنولوژی های ساخت مدارات مجتمع آن ها را طراحی و پیاده سازی کنند.
هر مدار مجتمع معمولاً از تعداد بسیار زیادی ترانزیستور ساخته شده است که با استفاده از فناوریهای پیچیده‌ای در داخل لایه ای از ماده نیمه هادی؛ مانند سیلیکن همگون با پروسه های ساخت مدارات مجتمع ساخته می شوند.در دنیای الکترونیک امروز، تراشه‌ها در اکثر دستگاه‌های الکترونیکی و به ویژه کامپیوترها در ابعاد گسترده ای مورد استفاده قرار میگیرند. از مهم ترین تراشه های موجود در بازار میتوان به ماسفت ( (MOSFET)Metal Oxide Semiconductor Field Effect Transistor) اشاره کرد.
در زمینه تولید تراشه ها شرکت های زیادی مشغول به فعالیت تحقیقاتی و تولیدی هستند. از مهمترین و موفق ترین نمونه های آن میتوان از شرکت اینتل نام برد که به نوعی رهبری این تکنولوژی را بر عهده دارد.
مدارات مجتمع به مجموعه ای گشترده از گیتهای منطقی نظیر and-or-nand-not و… که با استفاده از این تکنولوژی در یک ریز تراشه تجمع می شوند اطلاق می گردد.
تاریخچه تراشه
تلاش اولیه برای ترکیب چندین مولفه در یک محصول (مانند آی‌سی‌های مدرن)، لامپ خلأ Loewe 3NF از دهه ۱۹۲۰ بود. این قانون به گیرنده‌های رادیویی اجازه می‌داد که یک نگهدارنده تک لوله داشته باشند.
مفاهیم اولیه مدار مجتمع به سال ۱۹۴۹ برمی گردد، زمانی که مهندس آلمانی ورنر جاکوبی[۲] (زیمنس)[۳] حق ثبت اختراع یک دستگاه تقویت‌کننده نیم‌رسانا شبیه به مدار مجتمع را نشان داد[۴] که پنج ترانزیستور را روی یک بستر مشترک در یک ترتیب تقویت‌کننده سه مرحله ای. جاکوبی سمعک‌های کوچک و ارزان را به عنوان کاربردهای معمولی صنعتی ثبت اختراع خود فاش کرد. استفاده فوری تجاری از حق ثبت اختراع وی گزارش نشده‌است.
جفری دامر (۱۹۰۹–۲۰۰۲)، یکی دیگر از طرفداران اولیه این مفهوم، یک دانشمند رادار بود که برای تأسیس رادار سلطنتی وزارت دفاع انگلیس کار می‌کرد. دامر این ایده را در سمپوزیوم پیشرفت قطعات الکترونیکی با کیفیت در واشینگتن دی سی در ۷ مه ۱۹۵۲ به مردم ارائه داد.[۵] او سمپوزیوم‌های بسیاری را برای تبلیغ عقاید خود به صورت علنی ارائه داد و در سال ۱۹۵۶ موفق به ساخت چنین مداری شد. میان سال‌های ۱۹۵۳ و ۱۹۵۷، سیدنی دارلینگتون و یاسورو تاروی (آزمایشگاه الکتروتکنیک) طرح‌های تراشه مشابهی را پیشنهاد کردند. در آن چندین ترانزیستور می‌توانستند یک منطقه فعال مشترک داشته باشند هیچ جداسازی برقی نبود تا آنها را از یکدیگر جدا کند.[۶]
