MRAP‌ها مستقیماً به داخل تومور تزریق می‌شوند و سپس با دوز بسیار پایین‌تری از اشعه ایکس نسبت به رادیوتراپی موجود، فعال می‌گردند. نکته حائز اهمیت این است که آنها تنها در حضور آنزیم CatB که در سلول‌های سرطانی بیش‌تر فعال است، به کار می‌افتند.

پس از فعال شدن، MRAP‌ها درخشندگی ماوراء قرمز و رادیکال‌های آزاد ویران‌گر سلول‌های سرطانی را تولید می‌کنند.

پس از درمان، رشد تومورها متوقف شد و موش‌های تحت درمان، دوبرابر موش‌های درمان نشده زنده ماندند. مهم‌تر اینکه هیچ عارضه جانبی یا آسیب بافتی در سلول‌های سالم مشاهده نشد.

پروفسور “پو کان‌یی”، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: “ما از دوزهای بسیار پایین اشعه ایکس و MRAP‌های کُشنده سرطان استفاده کردیم. ترکیبات ضدسرطان فقط در تومور فعال بودند نه سلول‌های سالم. بنابراین روش ما ایمن‌تر و با عوارض جانبی کمتری نسبت به روش‌های فعلی خواهد بود.”

محققان پیش از شروع آزمایشات انسانی، به ارزیابی ایمنی و کارایی بیشتر MRAP‌ها در مدل‌های بالینی بزرگ‌تر ادامه خواهند داد. آنها همچنین در تلاش برای بهبود توانایی این ترکیبات در هدف قراردادن دقیق‌تر سلول‌های سرطانی و افزودن توانایی‌های تقویت سیستم ایمنی بدن هستند.